نماز، محبوب ترین اعمال در پیشگاه ربوبی و آخرین وصیت رسول هدایت است . نماز، ستون خیمه دین و قوام شریعت است . به هنگام نماز، درهای آسمان و بهشت مفتوح می شود و دعاها مستجاب . نماز، نردبان آسمان است و کلید فردوس برین . نماز میزان سنجش اعمال است و معیار پذیرش افعال; اگر مقبول افتد، دیگر کارها نیز پذیرفتنی است وگرنه، نه .
نماز، باران رحمتی بر آتش گناهان است و بازدارنده از پلیدی ها و پلشتی ها .
مگر ای سحاب رحمت، تو بباری، ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد تن جمله ماسوا را
نماز، محکم ترین دستاویز، در بحران هاست و موجب قرب الهی; از این رو بهترین حالت زندگی آدمی را، «نمازگزاری » خوانده اند .
نماز، ذکر خداست و با ذکر خدا قلب ها آرام می گیرند و آن کس که به آرامش روحی رسید، و یاد خدا را با خود قرین ساخت، آشوب های گمراه کننده او را به وادی ضلالت نخواهد برد، جاذبه های ثروت، شهرت و تجمل او را جذب نخواهد کرد، گیرنده های اندیشه او، امواج گمراهی ماهواره ها را دریافت نخواهد نمود، سنگر روانش از بمباران دشمن، تخریب نخواهد شد، با تطمیع و تهدید از راه به در نخواهد رفت . تعریف و تمجیدهای ناآگاهان او را مغرور نخواهد ساخت و تحقیر و سرزنش جاهلان افسرده اش نخواهد کرد .
آری اگر نماز به فرهنگ و باور درآید، دیگر نباید دغدغه خشونت و خیانت، رشوه و تملق، ماهواره و ابتذال، افترا و تخریب و فساد و فحشا دل بیازارد، کسی که به سرچشمه نور رسیده است، وی را با ظلمت چه نسبت است؟ آن که خدا را «مالک یوم الدین » می داند، برای قدرت و شهرت گریبان چاک نمی زند . آن کس که خدا را «رحمان و رحیم » می داند، برای چند صباحی لمیدن در ناز و تنعم، خود را به رشوه و ربا نمی فروشد . آن کس که فقط از خدا مدد می جوید، به زد و بند باندها نمی اندیشد و آن کس که در اندیشه کسب نعمت خداوند و هدایت در صراط مستقیم است، رضایت الهی را در پای هوس های زودگذر شکم و شهوت و قدرت، به مسلخ نخواهد برد .